این  مکان دایره ایی از خطراست

مرگ پروانه خبر از دل پر خون شمع

می دهد سایه تردد نگاه

می برد با خود تا رساند به باد

این خبر جانکاه را و

بگوید با باد

دوش پروانه زجان مایه نهاد

تا سحر گردوجود شمعی

جان سپارد به خدا و

بگوید با خلق عاشقی این سان است

هیچ کس حق ندارد تا بگوید سخنی

یا بیاراید نقشی

یا به تصویر کشد کوره رهی

و بخواهد با خود ببرد تا پشت باران بهاری این درد

عجب است خفته بیدار زمان

خوب می داند نقش تصویر چه نقشی عجب است

بار دیگر شمع روشنگر این دریا است

خود پروانه گرفتار همه دل مرگی

بال وپر را داده

دگرش نیست هدف جز رسیدن به دوست

به همان دوست که از روز ازل

عهد بستند با هم

تا بگردند گرد شمعی

و بسوزند تمام هستی

یا به آتش بکشند عشق و جنون

بنویسند که این گونه نبود

عاشقی یعنی دوستی بی غل و غش

نابتر از ناب

حکم تصویر دگرگون شده در یک قاب

می توان گفت که پروانه خریدار دل مجنون شد

شمع هم روشنی بخش همان دل

در نهایت هر دو باهم

یک بسوخت و دگر جان به باخت

مسجدسلیمان ??/?/?? اسداله پورهاشمی